Hastings – Martinborough – Motueka

Het vierde reisverslag alweer! We zijn van lake Taupo naar Hastings gereden. Dit was eigenlijk een soort tussenstop, omdat in één stuk doorrijden naar Martinborough net even iets te lang zou zijn. Bij het inchecken bleek de dame van de receptie van de camping een aantal jaar in den Haag te hebben gewoond, hoe leuk is dat! Zit je aan het andere kant van de wereld en kom je iemand tegen die in NL heeft gewoond, echt grappig. De dame vroeg of ik van wijn hield, en tsja dat lust ik wel ;-) en adviseerde ons te gaan eten bij restaurant Vidal. Nou dat was ook een echte aanrader! We hebben daar echt heerlijk gegeten, vooraf een echt NZ’s gerecht met vis en als hoofgerecht, Natas een lamsvleesgerecht (echt een specialiteit hier in NZ) en ik draadjesvlees bereid met Guinness. En de rode wijn uit eveneens uit NZ was ook een smaaksensatie ;-). Oke oke, de prijs was er ook naar, maar niets is hier goedkoop in dit land, we zijn tenslotte op vakantie en we hebben super gegeten. Met alle volle buikjes was het voor de kinders hoog tijd om te gaan slapen. De volgende dag zijn we vertrokken naar het zuiden van het Noordereiland, naar Martinborough. Het was een behoorlijk stukje rijden, maar het was slecht weer, dus dat kwam goed uit. Eenmaal daar aangekomen, zijn we gelijk gaan rijden naar het uiterste zuidelijke puntje van het eiland; Cape Palliser. Smalle kronkelende weggetjes, stukken onverharde- en weggeslagen weg, leidde ons naar een hele oude vuurtoren waar we naar toe konden lopen over een trap van 250 treden. Supermooie uitzichten daar zeg! Echt waanzinnig! We zijn nog heel even langs de kust gaan lopen, om te kijken of we nog zeehonden zagen, maar helaas… niet gezien en begon ook aardig te regenen. Dus toen maar weer de camper in en terugrijden naar beneden, want het werd inmiddels ook al wat donker. Onderweg toch maar even gestopt bij een ander uitkijkpunt en wat blijkt? Hier zaten volop zeehonden! Even snel wat leuke kiekjes gemaakt natuurlijk, want we konden super dichtbij ze komen. Was wel even uitkijken, want er werd er ééntje best agressief, of kwam dat gewoon door ons wahahaha… Toen we verder reden, bleken er volop zeehonden langs de weg te zitten, echt leuk! Hierna met volle vaart naar beneden, nou ja, wel voorzichtig natuurlijk, want het was inmiddels pikke donker. Het is hier al om 18:00uur donker, het is immers winter, dus dat is niet zo raar. Inmiddels weer een erg leuke dag ervaren!
De volgende dag zijn we direct vertrokken naar Wellington. Daar zouden we eerst nog een nachtje blijven staan om Wellington te zien, maar we hebben toch besloten om rechtstreeks naar de veerboot te rijden om de overtocht naar het Zuidereiland te maken. De natuur trekt ons namelijk meer dan de grote steden en we komen later op de route toch nog wat andere steden tegen ook. Eenmaal bij de terminal van de veerboot, werden Sem en Natas aangesproken door een man, die ze Nederlands hoorde praten. Blijkt het de kapitein van de veerboot te zijn, die een Nederlander bleek te zijn! Sem werd direct uitgenodigd om bij hem in de stuurhut te komen kijken als we de haven uit waren, hoe tof! Zo gezegd zo gedaan, nadat we de haven uit waren en lekker fish en chips hadden gegeten, ben ik (Ed) met Sem mee naar de stuurhut gegaan. Daar kwam je niet zomaar binnen, dus werden we er speciaal heen geleid na een belletje naar de kapitein. Het was super leuk daar en Sem was helemaal in zijn nopjes! De kapitein bleek al 15 jaar hier in NZ te wonen en kwam oorspronkelijk uit Groningen. Hij vertelde dat de veerboot ook in NL was gebouwd en dat hij hem zelf van NL naar NZ had gevaren. Een leuke ervaring was het om naar de kapitein te mogen, zeker voor Sem natuurlijk! De gehele overtocht duurde toch nog 3,5uur en daarna moesten we nog 2,5 uur rijden naar de camping die dichtbij het Abel Tasman National Parc lag. Daar kwamen we weer via veel kronkelweggetjes om 19:50 aan bij de camping. Hierna nog even snel eten, kindjes slaapie doen en papa en mama nog even een filmpie kijken. We zijn namelijk van alle gemakken voorzien hier! De volgende ochtend hebben we eerst heerlijk uitgeslapen, nog even met de opa’s en oma’s aan het videobellen geweest en lekker Amerikaanse pannenkoekjes gegeten. We moesten namelijk veel energie hebben, want we gingen een lange wandelroute lopen door het Abel Tasman National Parc. Wat een heerlijke omgeving is dit ook weer zeg, lekker ravotten in de bossen en op de stranden en zelfs nog een pinguïn gespot! Zo’n mooie natuur en zo lekker rustig! Sem en Fay hebben het ook weer super gedaan en het hele stuk zelf gelopen, zo knap! Dat verdient een Mac Donalds voor ze ;-). Morgen doen we nog een wandeltocht in het Abel Tasman park, daarna zullen we vertrekken naar Kalkoura, waar we hopen walvissen te gaan spotten. We zijn super benieuwd! En zoals iedereen kan lezen vermaken wij ons hier heel erg goed! Overigens super bedankt voor alle leuke reacties die we op onze verlagen ontvangen!